بیانیه انجمن بین المللی جامعه شناسان بدون مرز- ایران
باحمایت جامعه حقوق بشر امریکا
درپی سرکوب جنبش مردم در وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری درسال 88، تسلط فضای امنیتی و سرکوب در مراکز دانشگاهی و پژوهشی علیه دانش آموختگان، اساتید و پژوهشگران بویژه در رشته های علوم اجتماعی و جامعه شناسی رو به رشد نهاد که این روند با محرومیت تحصیلی، اخراج و حتی بازداشت آنان همچنان ادامه دارد. همزمان تلاش گسترده برای اسلامی کردن علوم اجتماعی از جمله جامعه شناسی و تعطیلی برخی دپارتمان های علوم اجتماعی نیز سرعت گرفت.
باحمایت جامعه حقوق بشر امریکا
درپی سرکوب جنبش مردم در وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری درسال 88، تسلط فضای امنیتی و سرکوب در مراکز دانشگاهی و پژوهشی علیه دانش آموختگان، اساتید و پژوهشگران بویژه در رشته های علوم اجتماعی و جامعه شناسی رو به رشد نهاد که این روند با محرومیت تحصیلی، اخراج و حتی بازداشت آنان همچنان ادامه دارد. همزمان تلاش گسترده برای اسلامی کردن علوم اجتماعی از جمله جامعه شناسی و تعطیلی برخی دپارتمان های علوم اجتماعی نیز سرعت گرفت.
تاریخ تحولات اجتماعی هرکشوری مملو از
فرازو نشیب های بسیاری است که در روند روبه رشد خود از بحران های اجتماعی متعددی
آسیب دیده است. دراین میان آن دسته از کشورها توانسته اند براین بحرانها چیره شده
و در مسیر توسعه پایدار گام نهند که فضای فرهنگی و اجتماعی دانشگاهها و مراکز
پژوهشی خود را برای آموزش و تربیت دانش آموختگان، پژوهشگران و کارشناسان از یکسو و
پژوهش، مسئله شناسی و چاره یابی ریشه ای مسائل اجتماعی و فرهنگی از سوی دیگر را در
محیطی امن و آزاد فراهم کرده اند. جامعه ایران امروز که شوربختانه با مسائل بیشمار
اجتماعی نظیر اعتیاد، روسپیگری، فقر و
بیکاری، کار و ازدواج کودک، تنشهای قومی/فرهنگی، بحران هویت، بحران طلاق، خودکشی،
جرایم اجتماعی، بزهکاری، خشونت خانگی و خیابانی و دهها مسئله دیگر دست و پنجه نرم می
کند، بیش از پیش نیازمند فعالیت علمی و پژوهشی دانش آموختگان علوم اجتماعی بویژه
جامعه شناسی است و این امر جز بواسطه ایجاد فضای آزاد و امن در مراکز آموزش عالی و
پژوهشی میسر نمی گردد.
مروری بر فهرست بازداشت شدگان،
محرومان از تحصیل و اشتغال در فضاهای آموزشی و پژوهشی در کشور در طی سالهای اخیر
نشان از این دارد که این جامعه علمی در فضایی ناامن بسر می برد. فهرست زیر فقط
گویای بخشی از این افراد است که در طی سالهای 91-92 محروم، اخراج، زندان و تبعید
شده اند. بسیاری از جامعه شناسان دیگر نیز توسط نیروهای وابسته به نظام اطلاعاتی و
امنیتی در دانشگاهها یا مراکز آموزشی و پژوهشی تحت ستم های متعدد همانند سانسور،
محدودیت در ارتقای رتبه های شغلی، بازنشستگی های زودرس، محرومیت از فرصتهای آموزشی
و پژوهشی قرار گرفته و به حاشیه رانده شده اند:
سعید مدنی، دکترای جامعه شناسی و پژوهشگر، محکوم به شش سال زندان و ده سال
تبعید
میرطاهر موسوی استاد دانشگاه در رشته
جامعهشناسی، محکوم به پنج سال زندان و ده سال تبعید
سهراب رزاقی، دکترای جامعه شناسی و
پژوهشگر، محکوم به بیست سال زندان وپرداخت جریمه سنگین
جعفر ابراهیمی ازندریانی دانش آموخته
کارشناسی ارشد رشته جامعهشناسی محکوم به
زندان
امیر چمنی، دانشجوی کارشناسی ارشد
جامعه شناسی دانشگاه آزاد تبریز محکوم به زندان
یاشار دارالشفایی، دانش
آموخته برنامه ریزی اجتماعی دانشگاه تهران، محکوم به پنج سال زندان
ضیا نبوی پذیرفته شده مقطع
کارشناسی ارشد جامعه شناسی محروم از تحصیل و محکوم به ده سال حبس در تبعید
محمد امین علیزاده، دانشجوی جامعهشناسی
دانشگاه اصفهان، بازداشت شده
احسان هوشمند، کارشناس ارشد جامعه شناسی و پژوهشگر مسائل قومی، بازداشت
شده
روح الله قاسمی، دانش آموخته جامعه
شناسی دانشگاه شیراز در مقطع کارشناسی ارشد، بازداشت
شده
داود قسیمی دانشجوی کارشناسی جامعهشناسی
در دانشگاه آزاد تهران، بازداشت شده
محمد
فاضلی دکترای جامعه شناسی و استاد دانشگاه مازندران، محروم از تدریس
پرویز پیران، دکترای جامعه شناسی و استاد دانشگاه علامه طباطبایی ، محروم از تدریس
دلیر بارخدا، دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه شیراز، محروم از
تحصیل.
مختار اسدی دانشجوی جامعه شناسی مقطع کارشناسی
ارشد دانشگاه تهران محروم از تحصیل
مهدی حمیدی شفیق پذیرفته شد در مقطع دانشجوی
رشته جامعه شناسی کارشناس ارشد، محروم از تحصیل
محمد عزیزی پذیرفته شده در رشته جامعه
شناسی کارشناسی ارشد محروم از تحصیل
محدودیت هایی از این دست در مراکز
دانشگاهی و پژوهشی با بسیاری از پیمان نامه های بین المللی که دولت ایران بدان
پیوسته است در تناقض است. ميثاق بين المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، آزادی
علمی را چنین تعریف می کند: "اختيار افراد در
بيان آزادانه نظرات خود پيرامون موسسه يا دستگاهی که در آن مشغول بکار هستند،
انجام وظايف خود بدون تبعيض و يا داشتن هراس از سرکوب توسط دولت يا عوامل ديگر،
مشارکت در نهادهای علمی حرفه ای يا انتخابی، و بهره مند شدن از تمامی حقوق بشر که
در سطح بين المللی به رسميت شناخته شده است".
همچنین برپایه خط مشی های تعریف شده
ازسوی یونسکو، آزادی علمی عبارت است از فعالیت
علمی بدون اعمال محدوديت از جانب ايدئولوژی رسمی، آزادی تدريس و مباحثه، آزادی
انجام تحقيق و پخش و انتشار نتايج آن، آزادی بيان عقايد و نظرات، آزادی از سانسور
نهادينه، و آزادی مشارکت در نهادهای تخصصی و انتخابی، بدون هرگونه تبعيضی و بدون
داشتن هراس از سرکوب توسط حکومت يا ساير مراجع. خط مشی يونسکو در ادامه تاکيد می
کند که استادان نبايد به تدريس مطالبی که بر خلاف دانش و عقايد آنهاست واداشته
شوند، نبايد مجبور به استفاده از برنامه های درسی و يا روش هايی شوند که در تضاد
با استانداردهای بين المللی حقوق بشری هستند و نمی بايست به هيچ وجه در معرض اخراج
قرار بگيرند، مگر آنکه دلايل کافی در ارتباط با عملکرد حرفه ای آنها وجود داشته
باشد و اين دلايل در پيشگاه اشخاص ثالث مستقل و بی طرف مطرح گردد و مورد رسيدگی
قرار بگيرد.
علاوه براین پیمان نامه جهانی حقوق
بشر برحق دستیابی به آموزش عالی بصورت برابر برای تمامی افراد و بر پایه شایستگی
های فردی تاکید دارد امری که توسط دولت ايران بشدت مورد نقض قرار گرفته است
بطوریکه دانشجويان متقاضی ورود به آموزش عالی را بر اساس عقايد آنان مورد گزينش
قرار می دهد.
ازهمین رو انجمن جامعه شناسان بدون
مرز- شاخه ایران، کلیه مسئولان دولت جدید در بخش آموزش عالی و تحقیقات را موظف به
حفظ کرامت و حریت دانشگاهیان، پژوهشگران، دانشجویان و دانش آموختگان کشور بویژه در
رشته علوم اجتماعی/جامعه شناسی می داند. این انجمن براین باور است که با کوتاه
کردن دست افراد غیرمتخصص از دست اندازی بر فضاهای آموزشی و پژوهشی، می توان همراه با امنیت و آزادی، استقلال و کرامت
دانشگاهیان و پژوهشگران زمینه تعالی، رشد و توسعه انسانی- اجتماعی جامعه ایران را سرعت بخشید.
انجمن بین المللی جامعه شناسان بدون
مرز- ایران
جامعه حقوق بشر امریکا
---------------------------------------------------------------------------------
جامعه حقوق بشر امریکا
---------------------------------------------------------------------------------
Understanding and fixing the social
problems of Iran is impossible without
sociologists’ security
Statement of International
Association of Sociologists Without Borders – Iran (SSF)
After the suppression of public protests
which followed the Iranian presidential election of 2009, the atmosphere of
tight security and repression within academic and research centers against students,
professors and researchers, especially in the fields of social sciences and
sociology, has increased. This is combined with the continuing educational exclusion,
dismissal and even arrest of students. At the same time, an extensive endeavor is
underway aimed at ensuring the Islamization of various subjects within the
social sciences such as sociology and the closure of some social sciences
departments.
It is natural that every country, in its
history of social change, has faced numerous difficulties and crises. Those
countries that have triumphed over such crises and have paved the way to
sustainable development are those that have provided a safe and democratic
cultural and social atmosphere within universities and research centers. This
has allowed the education of students, researchers and experts, the
investigation of social and cultural problems, and the finding of solutions to
them.
Unfortunately Iranian society today is struggling
with numerous social problems including drug addiction, prostitution, poverty,
unemployment, child labour and marriage, ethnic/cultural tensions, identity
crises, divorce, suicide, social crimes, delinquency , domestic and street
violence and many more. These demand the scientific research of social science
experts, especially sociologists. This, however, is impossible unless a safe
and democratic atmosphere is established in higher education and research
centers.
A review of the names of arrested and
excluded experts and academics in recent years indicates that the current
atmosphere is unsafe. The list below is only a small proportion of those who
have been excluded, dismissed, imprisoned and exiled within the years of 2012
and 2013. Also, many other sociologists have been censored as a result of restrictions in on-the-job promotions,
forced early retirement, and the denial
of educational and research opportunities.
These attempts at marginalization are carried out by security and intelligence
forces at universities and research centers.
1. Saied Madani, Ph.D. in
sociology and social sciences researcher, sentenced to six years in prison and ten years of exile
2. Mir
Taher Mousavi, professor of sociology, sentenced to five years in prison and ten years of exile
3. Sohrab
Razaghi, Ph.D. in sociology and social science researcher, sentenced
to twenty years in prison and
made to pay heavy fines
4. Jafar Ibrahimi Azandaryani,
M.A. in sociology, sentenced to prison
5. Amir Chamani, M.A. in
sociology at Islamic Azad University in Tabriz, sentenced
to prison
6. Yashar Dar al-Shafaei,
social planning at university of Tehran, sentenced to five years in prison
7. Ziya Nabavi, M.A. in
sociology, sentenced to six years in
prison and ten years
of exile and excluded from education
8. Mohamad Amin Alizadeh, bachelor student
in sociology, Isfahan University, arrested
9. Ehsan Houshmand, M.A. in sociology and
researcher of ethnic problems, arrested
10. Rouh AlLah Ghasemi, M.A. in sociology
at the University of Shiraz, arrested
11. Davoud Ghasimi, bachelor student in
sociology at Islamic Azad University, Tehran, arrested
12. Mohamad
Fazeli, Ph.D in sociology and professor at the University of Mazandaran, barred
from teaching
13. Pirouz Piran , Ph.D in sociology and
professor, Alame Tabatabaee University, arrested
14. Dalir Yar Khoda, Ph.D student of
sociology, University of Shiraz, deprived of education
15. Mokhtar Asadi, M.A. in sociology,
University of Tehran, deprived of education
16. Mehdi Hamidi Shafigh, M.A. in
sociology, deprived of education
17. Mohamad Azizi, M.A. in sociology,
deprived of education
Such restrictions within academic and
research centers run contrary to all international treaties which the Iranian
government has signed up to. The International Covenant on Economic,
Social and Cultural Rights, defines academic freedom as: “the liberty of individuals to express
freely opinions about the institution or system in which they work, to fulfil
their functions without discrimination or fear of repression by the State or
any other actor, to participate in professional or representative academic
bodies, and to enjoy all the internationally recognized human rights applicable
to other individuals in the same jurisdiction”..
Also according to the policy as defined by UNESCO, academic freedom is a scientific activity without restrictions by official ideology and which is characterized by freedom of teaching and discussion, freedom in carrying out research and disseminating the results, the freedom of ideas, freedom from institutional censorship, and freedom to participate in professional and other organizations without any discrimination and without a fear of repression by the government or other authorities. The policy of UNESCO
emphasizes that teaching materials should not run
contrary to university professors’ knowledge and beliefs and that they should not have to use
lesson plans inconsistent with international human rights standards. They should also not be subject to dismissal
unless sufficient reasons exist with
regards to their professional practice. These reasons should be
considered and addressed before
an independent and impartial third
party.
Moreover international human rights treaties emphasize
the right of equal access to education for
all people with the emphasis placed on individual
merit. This is something that the
Iranian government severely breaches
since students applying for
admission to higher education are screened in accordance with their beliefs.
Therefore, the International Association of Sociologists Without Borders – Iran (SSF) branch, demands that government officials, in all sectors of higher education and research, work to maintain the dignity and liberty of academics, researchers, students and graduates of the country, especially in sociology and the social sciences. The Association believes that restricting the encroachment of non-specialist persons within teaching and research can be combined with the security, freedom, independence, dignity, and excellence of academics and researchers, accelerating the human and social development of Iranian society.
International Association of Sociologists Without Borders – Iran (SSF)
Human Rights Collective of the U.S
Human Rights Collective of the U.S
July 2013
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر